Grudziądzka Wiosna Teatralna 2025 – „Być jak…”

Bilety oraz repertuar dostępne są na stronie internetowej Centrum Kultury Teatr – kliknij tutaj. 

Interaktywny koncert z piosenkami z Akademii Pana Kleksa w wykonaniu Eweliny Stepanczenko i Wojciecha Stolorza (aktorzy związani z Teatrami Roma i Syrena w Warszawie) z towarzyszeniem 4-osobowego zespołu, wykonującego muzykę na żywo (piano, bas, gitara, perkusja). Kolorowe kostiumy, konkursy z nagrodami, tańce grupowe, confetti i magiczne bańki mydlane plus oczywiście dobra muzyka – to wszystko czekać będzie na młodych widzów podczas spotkania z Panem Kleksem i Meluzyną.

Zaśpiewamy razem najpopularniejsze przeboje: Witajcie w naszej bajce, Kaczka dziwaczka, Leń, ZOO, Meluzyna, Na wyspach Bergamutach, Jak rozmawiać trzeba z psem, Bal na Mango, Księżyc raz odwiedził staw, Pożegnanie z bajką oraz inne hity.

CK Teatr w Grudziądzu zaprasza wszystkie dzieci na spektakl „Kije samobije”. Tym razem reżyser Zbigniew Kulwicki zaprosi nas do pewnej zapomnianej karczmy, gdzie dziać się będą niecodzienne historie. A wszystko przez chciwych karczmarzy.

„Pewnego dnia do położonej na odludziu karczmy przybywa wielce tajemniczy gość. Jego pełne złota kufry przyciągają uwagę złych i chciwych właścicieli karczmy. Pazerni na pieniądze oberżyści postanawiają okraść swojego klienta. Podczas kradzieży, na plecach niecnych karczmarzy lądują „samobijące kije”, które niemiłosiernie otrzepują im skórę. Ich krzyk i lament budzą tajemniczego gościa, który okazuje się diabłem. Władca piekieł daruje im życie w zamian za współpracę. Od tej chwili w karczmie zaczynają dziać się przedziwne historie” –  powiedział reżyser Zbigniew Kulwicki.

Obsada:

Bunia, właścicielka Karczmy – Aleksandra Perz

Alojz, właściciel Karczmy – Beniamin Koralewski

Diabeł – Zbigniew Kulwicki

Melody – Oliwia Górska

Wędrowiec; Inspektor – Witold Murański

Jeno – Adam Szczerbaty

Muzyka: Piotr Jan Ulatowski

Scenografia, kostiumy: Irena i Ryszard Belka

bilety 130/110/100 złotych

Porzućcie wszelką nadzieję, którzy wchodzicie na widownię, bo „Pocztówki z Europy” to najbardziej absurdalna, zwariowana, bombardująca zwrotami akcji komedia, która wbije was fotel i ani na chwilę nie pozwoli odetchnąć. Bohaterowie przedstawienia to członkowie rodziny mający jedną wspólną cechę – całkowity brak zdrowego rozsądku, który nie przeszkadza im być najbardziej ciepłymi i uroczymi ludźmi, jakich spotkacie. Przecież żadne z nich nie skrzywdzi nawet muchy… No, przynajmniej nie celowo… No, może ewentualnie Babcia…

Młody i dobrze sytuowany Artur Sutton (Mateusz Łapka) wraca do rodzinnego domu po kilku latach podróży po Europie, aby przedstawić rodzinie poznaną w Paryżu piękną Gillian (Julia Chatys). Młodych z radością witają wytęskniona i kochająca, choć nieco odklejona od rzeczywistości, matka (Lucyna Malec) i nie mniej ekscentryczny ojciec (Marek Siudym), który nocami w przydomowym ogrodzie grywa w golfa przy użyciu świecących kul i kija hokejowego. Wszystko wygląda świetnie, rodzinne spotkanie przynosi początkowo dużo radości wszystkim biorącym w nim udział, ale okazuje się, że to tylko pozory sielanki, bowiem na jaw wychodzi kilka niewygodnych faktów z życia rodziny: otóż zmarła rok wcześniej 97-letnia Babcia (Emilia Krakowska) żyje i ma się świetnie, ciocia Ester (Małgorzata Kocik) z powodzeniem prowadzi sekstelefon, Artur ma brata bliźniaka o którym dotychczas nie wspominał, a w całym tym bałaganie zapodział się gdzieś pies i zginęła służąca Sheila. No i dom… dom przypomina krzywą wieżę w Pizie.

To jednak tylko czubek góry lodowej, bo najważniejsze jest to, czego na pierwszy rzut oka nie widać. Może okazać się bowiem, że ciepła i czarująca atmosfera tego wyjątkowego domu jest tylko fasadą szczelnie chroniącą tę wyjątkową rodzinę przed zbyt bolesną rzeczywistością. Czy powracający do domu syn ma prawo ją zburzyć? Co jest lepsze: życie w trudnej do przyjęcia prawdzie, czy spokój, który przynosi ucieczka od realności? Przekonajcie się sami, wyruszając z nami w kolorową i zaskakującą podróż z bohaterami „Pocztówek z Europy”.

Obsada: Emilia Krakowska, Lucyna Malec, Małgorzata Kocik, Julia Chatys, Marek Siudym, Krystian Pesta / Mateusz Łapka

Autor: Michael McKeever

Przekład: Bogusława Plisz – Góral

Reżyseria: Marcin Sławiński

Scenografia i kostiumy: Zuzanna Markiewicz

Budowa dekoracji: Grzegorz Orłowski

Muzyka: Marcin Piękos

Reżyseria świateł: Marcin Żaluk

Make up: Joanna Szołtysek

Fryzury: Hairdresser Przemysław Grejcz

Produkcja: Joanna Cywińska Produkcje

 

„Jestem postacią fikcyjną” to dokumentalny portret Andrzeja Seweryna. Nie jest to jednak film biograficzny. Kamera towarzyszy bohaterowi, obserwując jego życie na przestrzeni jednego roku. Dzięki temu otrzymujemy wielowymiarowy portret wybitnego aktora, który mimo swojego wieku wciąż pracuje na najwyższych obrotach. Gra, reżyseruje, prowadzi teatr. W pogoni za swoją pasją nadal z młodzieńczą werwą rzuca się w nowe zawodowe wyzwania. Na ekranie widzimy artystę w nieustannym twórczym biegu, ale widzimy też zwykłego człowieka. Kogoś kto bywa zmęczony, sfrustrowany, a nawet wybuchowy, ale także czuły, wrażliwy i uważny na innych. Dzięki temu możemy się z nim utożsamić i próbować zrozumieć, jakie targają nim emocje.

Im dłużej widzowie filmu obserwują bohatera, tym wyraźniej stawiają̨ sobie pytanie - jaka jest prawdziwa cena wielkości? Jak dużo trzeba dla niej poświęcić? Czy jesteśmy świadkami pogoni czy świadkami ucieczki. W jakiej roli występuje tu lęk przed zatrzymaniem, przed końcem istnienia? Czy pragnienie doskonałości i chęć, aby każdej dobie i każdej godzinie nadać znaczenie jest również próbą odpowiedzi na pytanie – co po sobie zostawię?

Grudziądzka Wiosna Teatralna – „Kwartet”

22 marca (sobota) Centrum Kultury Teatr
godzina 19.00

Kultowa już historia czterech aktorów poszukujących sensu życia, teatru i sztuki jako takie. Wybitne aktorstwo, zmienność konwencji, zaskakujące widza niespodzianki – to wszystko składa się na oryginalne i dowcipne widowisko, które zachwyca swą niepowtarzalnością. Zapraszamy zarówno miłośników teatru, jak i muzyki.

„Kwartet” Bogusława Schaeffera to inteligentny i dowcipny teatr w wyśmienitej obsadzie, gdzie bohaterowie usiłują odpowiedzieć na pytania fundamentalne. Ambitna próba znalezienia uniwersalnego i niepodważalnego ideału sztuki w miarę rozwoju spektaklu przemienia się w nieprzewidywalną grę z widzem, pełną żartów, przekomarzania i prowokacji, w trakcie której nikt nie może się czuć bezpieczny – ani aktorzy, ani publiczność odważnie włączana do występu.

Na oczach widzów tekst wybitnego polskiego kompozytora i ledwie zarysowana sytuacja dramatyczna stają się pretekstem dla fascynujących improwizacji znakomitych aktorów, którzy zostawiają sobie duży margines na zabawę z publicznością, dzięki czemu każdy spektakl jest zupełnie inny od pozostałych!

Wybitne aktorstwo, atmosfera „półprywatności", zmienność konwencji, zaskakujące widza niespodzianki – to wszystko składa się na oryginalne i dowcipne widowisko.

 

Autor: Bogusław Schaeffer

Reżyseria: Mikołaj Grabowski

Obsada wymienna: Andrzej Grabowski, Jan Frycz, Jan Peszek, Mikołaj Grabowski,

Bogdan Słomiński, Tomasz Karolak.

Czas trwania: 70 minut

Grudziądzka Wiosna Teatralna – „Ambasador” Sławomira Mrożka

„Ambasador” Sławomira Mrożka ma w sobie wszystko, co najlepsze w twórczości autora „Tanga”. Absurdalny humor łączy się tutaj z niezwykle poważną refleksją nad kondycją współczesnego świata, komizm przeplata się z tragizmem, banał ze wzniosłością, farsa z dramatem.

Dowcip Mrożka w „Ambasadorze”, tak jak w jego najwybitniejszych sztukach, jest niewątpliwie zabawny, ale nie beztroski, wywołuje śmiech i niepokój zarazem, odpręża i zmusza do myślenia. Warto się w ten żart uważnie wsłuchać, by wśród wywoływanego przez niego, szczerego chichotu, wychwycić śmiertelnie poważne tony.

Dramat powstał w latach osiemdziesiątych XX wieku. Jego akcja, chociaż w sposób oczywisty nawiązuje do panujących wówczas realiów politycznych – zimnej wojny – porusza dylematy i problemy jednakowo ważne i palące dla każdego czasu. Tytułowy bohater sztuki musi zmierzyć się z nieodwracalnymi zmianami w swoim w idealnie dotąd uporządkowanym życiu – odejściem żony, ale przede wszystkim utratą państwa, stanowiącego fundament jego egzystencji.

„Jestem przeciw wszystkiemu i dlatego tak mi trudno” – wyznał w „Uwagach osobistych” Mrożek, który jak nikt inny potrafił „trzymać rękę na pulsie wydarzeń” i „obnażać trochę ran społecznych”. Jego teksty sięgają głęboko, trafiają bezbłędnie, często boleśnie. W sierpniu 2023 roku minęło 10 lat od jego śmierci. Mając na uwadze ogromną spuściznę autora, twórcy zdecydowali się sięgnąć po utwór, zawierający w sobie uniwersalne wartości, tak kluczowe dla jego twórczości – szacunek do samego siebie, honor i wierność ideałom. Dzięki interpretacji reżysera i doskonałej grze aktorskiej spektakl zabiera widza w niezwykłą podróż – podróż w głąb siebie, gdyż błyskotliwy humor Mrożka nie tylko bawi, ale przede wszystkim skłania do refleksji.

Obsada:

Andrzej Mastalerz - AMBASADOR

Małgorzata Mikołajczak - AMELIE

Maciej Wyczański - OTELLO

Dariusz Kowalski - CZŁOWIEK

Bartosz Turzyński - PEŁNOMOCNIK

Reżyseria Jarosław Gajewski

Dramaturgia Antoni Winch

Scenografia Marek Chowaniec

Kostiumy Aleksandra Reda

Współpraca reżyserska Michał Świechowski

Czas trwania: 2 godziny (z przerwą)

Dyskusyjny Klub Filmowy – „Mój Nikifor”

Opis dystrybutora DVD: Oparta na autentycznych wydarzeniach historia ośmiu ostatnich lat życia Nikifora, zaliczanego do piątki najwybitniejszych prymitywistów świata. Nikifor przez większość życia był pogardzany, nierozumiany i wyśmiewany. W Krynicy uchodził za pomylonego, budził strach albo śmiech. W 1960 roku jego losy krzyżują się z Marianem Włosińskim, młodym malarzem. Włosiński początkowo chce pozbyć się natręta, lecz gdy go lepiej poznaje, odkrywa tkwiący w nim geniusz, niesamowitą siłę jego malarstwa, brak przywiązania do doczesności i pokorę wobec sztuki. Porzuca malarskie ambicje, a sensem jego życia staje się opieka nad genialnym malarzem. Siedem lat później w warszawskiej „Zachęcie” odbywa się pierwsza retrospektywna wystawa prac Nikifora, która staje się jednocześnie dniem jego wielkiego triumfu.

W roli Nikifora – Krystyna Feldman.

PAM VALENTINE (Spirit Level)

„Przyjazne Dusze” to komedia, w której duchy nie tyle straszą, co umilają sobie życie kosztem nowych lokatorów! Ekscentryczna para duchów, Jack i Susie, którym nie w smak emerytura w zaświatach – postanawiają uprzykrzyć życie każdemu, kto ośmieli się wejść do ich domu.

Uparcie przenoszą meble, sabotują coraz to nowych mieszkańców, a wszystko to, by nie dopuścić do śmiertelnie nudnego „wiecznego spoczynku.” Nawet agent nieruchomości wątpi, czy dom uda się wynająć, zwłaszcza kiedy znikają klucze, wazon lata po pokoju, a szklanka pełna wody lewituje w salonie. Dodajmy do tego teściową z piekła rodem i pomysłowego Anioła Stróża.

Kiedy młode małżeństwo z wielkimi marzeniami i małym budżetem wprowadza się do „nawiedzonego” domku, zaczyna się nieziemski rollercoaster.

W tej komedii śmiech wybucha częściej niż przerażenie, a młoda para szybko odkrywa, że domek z widokiem na duchy to zdecydowanie coś, z czym muszą się zmierzyć!

Zapraszamy na pełną najlepszego humoru, romantyczno-spirytystyczną komedię pt. „Przyjazne dusze.” To niezwykle dowcipna, ale i wzruszająca opowieść, pełna ciepła i życiowej mądrości.

Przekład: Elżbieta Woźniak

Scenografia: Joanna Pielat

Kostiumy: Iga Sylwestrzak

Opracowanie muzyczne: Marcin Sławiński i Agnieszka Putkiewicz

Reżyser castingu: Magdalena Sowa

Kierownik produkcji: Katarzyna Ośko

 

„9 x John L” w wykonaniu Anny Magalskiej z Teatru im. W. Horzycy w Toruniu to autorski scenariusz i nowe aranżacje znanych piosenek Johna Lennona i The Beatles. Spektakl, będący konsekwencją czterdziestoletniej fascynacji, jest dziewięciokrotną próbą odpowiedzi na pytanie o fenomen Lennona.

Czy jego wizerunek, współcześnie masowo wykorzystywany przy produkcji t-shirtów i oranżady, nie jest przypadkiem wyidealizowanym wytworem naszej wyobraźni? Czy kultowe okulary nie przysłoniły nam prawdy, sugerując „jedyną słuszną narrację” o radosnym, pokojowo nastawionym do świata hippisie? W spektaklu wypowiedzą się między innymi Królowa Elżbieta II, Yoko Ono i Julian Lennon.

Anna Magalska, aktorka Teatru im. Wilama Horzycy w Toruniu. 36 lat na scenie. W 2020 roku laureatka Konkursu „Pamiętajmy o Osieckiej”, zdobyła dwa wyróżnienia (na drugim i trzecim etapie). Reżyserka (spektakle Fundacji Pro Theatro, które wyreżyserowała zostały zaproszone na Międzynarodowe Festiwale Teatralne: Praga, Istambuł i Friedrischafen). Reżyserka spektakli w Fundacji Światło i Akademii Walki z Rakiem. Zdobyła dwa razy tytuł najpopularniejszej aktorki w Toruniu (2007 i 2012). Inicjatorka wielu koncertów charytatywnych. Wolontariuszka. Nagrodzona przez Prezydenta Miasta Torunia w 2015 roku tytułem Człowiek Kultury. W 2007 i 2010 odznaczona przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Medalami: Zasłużona dla Kultury Polskiej. Animator kultury, pedagog propagujący działania teatralne.

 

Jak to się dzieje, że drapieżca staje się ofiarą? Może koszalińska realizacja „Makbeta” powinna mieć podtytuł „Polowanie”? Wystawiając klasyczny tekst Williama Szekspira (w znakomitym, nowym tłumaczeniu Piotra Kamińskiego), zastanawiamy się, które zachowania są zgodne z naturą człowieka, a które wyrastają z jego chorej ambicji. Badamy granicę między prawem naturalnym a czystym złem, które rodzi się z jej przekroczenia. Zapraszamy Państwa do namysłu nad losem, naturą człowieka i jego miejscem w świecie pozaludzkim.

Spektakl został wyróżniony przez Jury na 28. Międzynarodowym Festiwalu Szekspirowskim w Gdańsku.

Autor: William Szekspir

Tłumaczenie: Piotr Kamiński

Foto: Izabela Rogowska

Video: Bartosz Bulanda

Autor plakatu: Mariusz Król

Scenografia/kostiumy/światło: Paweł Walicki

Ruch sceniczny: Ewelina Ciszewska

Muzyka: Maciej Zakrzewski

Inspicjent: Izabela Rogowska

W roli Kapitana: Paweł Palcat

W roli Fleance’a, syna Banka: Ignacy Borysiewicz

Za pomoc w realizacji video, wykorzystanego w spektaklu, składamy podziękowanie Koszalińskiemu Klubowi Płetwonurków Mares (prezes Marian Kurtiak oraz  Magdalena Bielińska, Tomasz Sosnowski, Michał Kościesza).

Nocne nagrania dzikich zwierząt uzyskaliśmy dzięki pomocy Michała Żuczkowskiego i jego synów.

 

„Czuły barbarzyńca" to tytuł specjalnego koncertu, w którym piosenki napisane i wykonywane przez kobiety zinterpretują mężczyźni – studenci wydziału edukacji muzycznej Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy.

Czterech wokalistów z klasy śpiewu profesor Katarzyny Matuszak wykona znane utwory z repertuaru między innymi Kaliny Jędrusik, Grażyny Łobaszewskiej, Danuty Rinn, Natalii Kukulskiej, Natalii Grosiak czy Beaty Kozidrak.

„Koncert jest próbą wykreowania świata dzisiejszych mężczyzn, często bardzo wrażliwych, zagubionych, będących na rozdrożu wciąż rosnących oczekiwań. Młodzi wokaliści, chcąc wyrazić swoje emocje, sięgnęli po piosenki napisane dla kobiet. Efekt jest zaskakujący, ponieważ okazuje się, że wcale nie tak daleko nam do siebie, podobnie odczuwamy miłość, tęsknotę czy osamotnienie. To my, kobiety, chciałybyśmy, żeby „on” był delikatny, wrażliwy, empatyczny, a zarazem silny, stanowczy, dający oparcie, czyli „Czuły barbarzyńca”! Czy to w ogóle możliwe?” – czytamy w zapowiedziach.

W koncercie wyreżyserowanym przez Katarzynę Matuszak wystąpią: Damian Manikowski, Marcel Matyjanowski, Julian Prus, Michał Święcicki.

Wokalistom towarzyszyć będzie zespół w składzie: Daniel Pradella - instrumenty klawiszowe, aranżacje; Bartłomiej Wezner – fortepian, aranżacje; Maciej Olesiński - gitara; Marcin Grabowski - kontrabas, gitara basowa; Patryk Dolepski - perkusja oraz Dominika Balewska, Olga Gwizdała, Marta Orlich (chórki).

 

Emilia Augustynowicz

Urząd Miejski w Grudziądzu